بررسی میزان ارتباط بین تغییرات فاکتورهای انعقادی خونی با یافته های بالینی، در بیماران ضربه سر

چکید ه   سابقه و هدف   تشخیص و درمان صدمات مغزی ناشی از ضربه از شایع ترین اقدامات جراحان اعصاب است و روش هایی که بتواند چه از نظر تشخیصی و چه از نظر درمانی در نتیجه درمان موثر باشد بسیار مورد توجه می باشند. یکی از عوامل مؤثر درصدمات ثانویه ای که متعاقب ضربه های سر حادث می شوند تغییرات ایجاد شونده در فاکتورهای انعقادی خون هستند. هدف از این مطالعه سنجیدن تغییرات فاکتورهای انعقادی خونی در جمعیت مراجعه کننده به اورژانس جراحی مغزواعصاب بیمارستان سینا و ارتباط آن ها باتغییرات تصویربرداری ها و نتیجه نهایی درمان می باشد. این مطالعه یک بررسی براساس داده های بیمارستانی بوده و به نظر می رسد برای اولین بار در مورد بیماران ایرانی انجام گرفته است.   مواد و روش ها   این مطالعه به روش آینده نگرانجام شده و اطلاعات مربوط به 300 بیمار ضربه سر که همگی به صورت متوالی (consecutive) در بخش جراحی مغزواعصاب بیمارستان سینا پذیرفته شده بودند، شامل بر تغییرات فاکتورهای انعقاد خون (زمان پروترومبین، زمان ترومبوپلاستین، شمارش پلاکت ها)، تغییرات سطح هوشیاری، صدمات همراه وارده به مصدومین، تغییرات رویت شده در رادیوگرافی ها و سی تی اسکن بیماران وارد مطالعه گردیده اند.   یافته ها   یافته ها نشان دادند که درگروه بیماران با ضربه سر شدید (severe head injury) اختلالات انعقادی بیشتری در مقایسه با گروه های دیگر ضربه سر دیده شد و در بیمارانی که در سی تی اسکن ایشان تغییرات چشم گیر مانند شیفت خط وسط ناشی از لهیدگی ، ادم و یا هماتوم دیده می شود، تغییرات آزمایش های انعقادی به صورت معنی داری بیشتر از سایرین است. همچنین در بیماران با نتیجه درمان بد (bad outcome) اختلالات انعقادی بیشتری دیده می شود و این تغییرات در سیستم انعقادی را می توان به عنوان یک عامل مؤثر در پیش آگهی بد بیماران ضربه سر در نظر گرفت.   نتیجه گیری   تغییرات ایجاد شده در فاکتورهای انعقاد خون در بیماران ضربه سر میتواند عامل بسیار موثری در نتیجه درمان این بیماران باشد. کلمات کلیدی: پیش آگهی، آزمایش های انعقادی خون، سی تی اسکن، ضربه سر